Դու կարծում ես, թե աշխարհը կկործանվեր առանց քեզ: Դու մեծամիտ ես, բայց անչափ անմիտ: Փնտրում ես քեզ հետ համամիտների ու քայլում փողոցով այնպես, ասես դու իրոք այն ես, ինչ ներկայանում ես: Կոշիկիդ կրունկն ավելի բարձր է, քան աշխարհի ամենաբարձր երկնաքերը, շրթներկիդ գույնն ավելի վառ է, որ նրա դեմ ծնկի է գալիս անգամ արևը, կիսաշրջազգեստդ ավարտվում է այնտեղ, որտեղ սկսվել էր, բլուզիդ դեկոլտեն այնքան լայն է, ու այնքան է ընդգծում սիլիկոնային իմպլանտատի առկայությունը, որ Արագածի դոշերը դրանց դիմաց ռագատկի քար են, դու այնքան գլամուՌ ես, որ քեզ "Գլամուռի մամա" են ասում, իսկ դու նույնիսկ գիդում չես, որ էդ քո սիրած գլամուՌին հայերեն Սնդուսափայլ են ասում: Բայց մեկ ա, էդ կարևոր չի, դու աշխարհի ամենակյանք աղյիկն ես... վայ, վայ, կներես...ծիտը...
Քո կարծիքով դու էնքան լավն ես, որ աշխարհի բոլոր (քո լեզվով՝ սաղ), տղաները(այսինքն տղեքը էլի) վազում են(նույն ինքը՝ ԸնԳած են) քո հետևից: Դու քիթդ էնքան բարձր ես պահում, որ ինքնաթիռների համար "գայիՇնիկ" ա դառել: Տոն օրերին քո զարդերն էնքան շատ են, որ տոնածառն, անգամ, նախանձում ա: Համալսարանի զուգարանի հայելին քեզ ավելի շատ ա տեսնում, քան դասախոսներդ, կամ, որ ավելի վատ ա, համակուրսեցիներդ: Օծանելիքդ հոտն էնքաաան ուժեղ ա, որ մարդկանց թվում ա, թե ձեր տան դուշից էդ ահավոր "անուշ" հոտն ա գալիս: Ու դու դաժե ընԳեր ունես: Բոլորին հետաքրքիր ա, թե ով ա էդ պադկաբլուչնիկը: Բառիս բուն իմաստով պադկաբլուչնիկը:Դու Հայաստանի էպիկենտրոնը չես, բայց քո մոտ երկրաշարժներն էնքան շատ են լինում ու էնքան ուժեղ, որ Գառնին մտածում ա դիրքերը զիջելու մասին:
Ու ընդհանրապես, ինչի՞ ա քեզ թվում, որ դու էդքան լավն ես, կամ ընդհանրապես լավն ես... Ո՞վ ա քեզ խաբել: Դու հո միշտ էդ հրեշտակի դեմքով չե՞ս լինելու: Ախր, դեմքիդ "տանալնին" էնքան լավնա, որ մի օր քո մոտ կուղարկի Կնճիռ Ծյային: Պատկերացնո՞ւմ ես՝ ինքը քո հետ ի՞նչ կանի...Աստված էլ բեթարից ազատի...քեզ...չնայած, երեևի Աստված էլ կպած մտածում ա, թե իրա՞ն քեզնից ով պիտի ազատի...էէէէէհ, աղջի՛կ ջան, մարդիկ աղոթելուց հիմնականում մեղքերի թողություն են խնդրում, իսկ դու խնդրում ես, որ "Coco Chanel N6"-ը դուրս գա, "Dior"-ը իր ա "J'adore"-ի թազա ֆոտոսեսիային քեզ իր ա Official (ոնց որ դու ես ասում օֆիքալ) դեմքը դարձնի ու էս տարի անպայման Մայամի Բիչում հանգստանաս: Հա՛, ու չմոռանա կոշիկիդ ԿՌունԳը ջարդած լՅուկի մասին...Բոժե ուպասի...Ոնց կասեր Արսեն Գրիգորյանը..."Երջանկությունը էդ անտեր պայուսակի մեջ չի, աղջի՛կ ջան", ու ոնց կասեր Արտավազդ Բոյաջյանը..."Հերթական սերունդը դուռդ կթակի, որ քեզ չթվա, թե դու ես միակ հույսն աշխարհի...":
Մոտավորապես մեկ տարի առաջ բացված բլոգը, որ կրում էր **Մտքեր...և ուրիշ ոչինչ...** անունը, այսօր վերափոխվեց **Խուճուճիկ**-ի: Առաջին պատճառը, թերևս, այն էր, որ բլոգի օգտատեր - ադմինիստրատորը / այսինքն ես / գանգրահեր եմ ու շատ եմ, չափից շատ եմ սիրում վարսերիս ձևը:
